Instalacje i akcje w przestrzeni publicznej Rajkowskiej interpretować można jako współczesne, niepozbawione ironii, wariacje na temat tradycji sztuki środowiskowej (community-based art), land-artu i tzw. relational aesthetics, które to artystka rozbija na elementy składowe konsekwentnie stosując taktykę „obserwacji uczestniczącej”.
Wąwóz jest propozycją absurdalnej interwencji (potraktowanej z precyzją architektonicznej fikcyjnej inwestycji), która miałby zostać zrealizowana w pasażu pomiędzy tymczasową siedzibą Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie a sąsiadującym z nim gmachem pawilonu handlowego Emilia. Głęboka rozpadlina stanowiłaby malowniczy punkt widokowy, zachęcający mieszkańców do eksplorowania podziemnych warstw tektonicznych. Jednocześnie wąwóz zmusiłby pracowników muzeum do poruszania się po rozpiętych nad przepaścią kładkach. Wąwóz funkcjonuje wyłącznie jako sugestia, rodzaj monumentu niemożliwego.
Rok powstania: 2009
Technika: 3 wydruki Ink Jet na papierze Museo max
Wymiary: 121,5x200, 18x25,4, 18x25,4 cm
Sposób nabycia: zakup Źródło finansowania: Praca zakupiona dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Forma własności: kolekcja Źródło: Żak-Twaróg & Branicka GbR Nr księgi: MSN: 4300-16/2011
Data nabycia: 25.11.2011
Zobacz także